Rockefeller. Nazwisko, które wielu ludziom – i słusznie – kojarzy się z sukcesem w biznesie. Postacią, która zapoczątkowała tę pomyślność w interesach całego rodu, był John Davies Rockefeller. Człowiek tajemniczy, o wybitnej intuicji i niebojący się podejmować ryzyka. Urodzony w rodzinie pełnej sprzeczności, balansującej pomiędzy naukami gorliwej religijnie matki, a ojcem z podwójną tożsamością. Potrafił jednak wytyczyć sobie jasny cel w życiu – być bogatym i niezależnym. Jak mu się to udało? Zapewne nie tylko dzięki wrodzonym i nabytym umiejętnościom. Napotkani ludzie, rodzina; czas, w którym żył – to wszystko złożyło się na jego fenomen.
Oprócz inwestowania Warren pragnął podjąć dodatkową pracę. Poprosił więc ojca o posadę w jego firmie. Howard mimo że czuł dumę, to zarazem była to dla niego dość dziwna sytuacja. Wszak Warren był już wtedy od dawna samodzielnym przedsiębiorcą, z bagażem doświadczeń zawodowych, których nie powstydziłaby się większość obrotnych 30-latków. Zdecydował się przyjąć syna do firmy Buffett-Falk. Zanim jednak to nastąpiło wysłał Warrena na rozmowę rekrutacyjną do największej firmy brokerskiej w Omaha – Kirkpatrick Pettis. Chciał wiedzieć, co oferują najlepsi w mieście.
Dnia 21 grudnia 1937 roku film „Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków” został pokazany publiczności w Carthay Circle Theather w Los Angeles. Wywołał ogromne wrażenie. Początkowo Disney się przeraził, gdy niemal jedna trzecia widzów opuściła seans, nim upłynęło 75% czasu akcji. Odżyły wówczas lęki, że może ponadgodzinny film animowany jest jednak za długi do oglądania.
Gdy przyglądam się wydarzeniom z dotychczasowego życia, zdaję sobie sprawę z subtelności wpływów, które kształtują nasze przeznaczenie. Może to zilustrować incydent z mojej młodości. Pewnego zimowego dnia udało mi się wspiąć na stromą górę w towarzystwie innych chłopców. Warstwa śniegu była dość gruba, a ciepły południowy wiatr sprzyjał naszej rozrywce. Bawiliśmy się, rzucając kulami, które toczyły się na określoną odległość i zbierały mniej lub więcej śniegu.
1.04.2020
W takich czasach jak teraz przypomina się stara mądrość Buffetta: “Bądź przestraszony kiedy inni są chciwi. Bądź chciwy kiedy inni się boją”. Osobiście wracam po kilku latach przerwy na giełdę. Choć zdaję sobie sprawę, że możemy spaść jeszcze 20-30%, a wiele wskazuje na to, że przynajmniej przetestujemy poprzedni dołek z okolic 23 marca. Z drugiej jednak strony, gdy skończy się ten kryzys , może nas czekać nowa 7-10 letnia hossa w USA i Niemczech, więc do zarobienia w długim terminie jest nie tylko 30-40% (czyli powrót do poziomów z początku marca 2020), ale jeszcze przez kilka lat, kolejne 20-60%. Razem daje to 50-100%,
Buffett żywo interesował się życiem zawodowym swojego mentora, Benjamina Grahama. Autor Inteligentnego inwestora, miał wiele różnych zainteresowań. Oprócz giełdy, na której nie zależało mu tak bardzo jak Warrenowi, pasjonował się matematyką, filologią klasyczną oraz… kobietami. Warren nie wiedział zbyt dużo o życiu prywatnym Grahama. Jak twierdził : “Nikomu nie udało się skruszyć jego skorupy. Wszyscy go podziwiali, wszyscy go lubili i wszyscy chcieli być jego przyjacielem bardziej, niż chciał tego Graham. Mogłeś spędzić z nim wspaniały czas, ale nigdy nie byłeś jego kumplem”.
W marcu 1928 roku Walt i Roy odbyli braterską naradę, co robić dalej. Na skutek utarczek z Mintzem, pojawił się pomysł stworzenia nowej, całkiem autorskiej postaci. W tym samym miesiącu narodziła się mysz imieniem Mickey. Mickey Mouse należałoby w zasadzie przetłumaczyć jako Michałek Mysz, ale przyjęło się w języku polskim mówić Myszka Miki.
W wieku 10 lat wstąpiłem do Gimnazjum Realnego, które było nową i dość dobrze wyposażoną szkołą. Na wydziale fizyki znajdowały się różne modele klasycznej aparatury naukowej, elektrycznej oraz mechanicznej. Demonstracje i eksperymenty przeprowadzane od czasu do czasu przez instruktorów fascynowały mnie i zachęcały do konstruowania własnych wynalazków.
Mając 14 lat, Warren skończył szkołę Alice Deal i kontynuował edukację w Woodrow Wilson High School. Był słabo rozwinięty fizycznie, co niepokoiło Howarda i Leilę. Za wyjątkiem wspomnianego już tenisa stołowego, nie chciał – a przede wszystkim – nie lubił uprawiać innych dyscyplin. Za to czerpał olbrzymią radość z roznoszenia gazet, które przy okazji sam czytał. Młodego Buffetta interesowało nie tylko czytanie poważnych artykułów w gazetach, ale także uwielbiał przeglądać najprostsze komiksy.
Disney jest nazwiskiem spotykanym nieczęsto po obu stronach Atlantyku. Nic dziwnego, ma ono bowiem arystokratyczne korzenie francuskie i pierwotnie brzmiało D’Isigny. Zazwyczaj biografowie Disney’a podają skrócone wersje historii rodu.